Bazı sebeplerden dolayı evimde kalamadığımdan sırtımda çantam, içinde pijamalarım bir iki kıyafet falan her sabah işe gelip akşamları tanıdıkların evine sığınıyorum [çok acıklı oldu]. Anladım ki ben asla göçebe olamazmışım. Ben kasabalıyım kardeşim..Ev-cil-im.. Kurulu düzenim olacak ve asla kıpırdamayacağım yerimden... -ki konumuz bu değil asla.. Zaten konu da yok adamakıllı... Demek istiyorum ki; yığınla okumam gereken kitap, yığınla izlemem gereken film ve yine yığınla çerçeveleteceğim fotoğraf var fakat ilk olarak evime, yatağıma kavuşup uyumak istiyorum...
Beni konuk etmiş herkese teşekkür ediyorum, ayrıca yine bu evlerden birinde bir sürü eski basım tozlanmış, örümcek ağı bağlamış Aziz Nesin kitabı buldum. Değmeyin keyfime =)
7 yorum:
Yaşasın Asosyalizm!!
Yaşasın tembellik :)
İnşallah kavuşursun.
bazen göçebe olmak iyidir, özgürlüğün kokusunu içine çekersin. sonunda eve dönme garantiside oldumu değmeyin keyfime
Evimdeyim... Yaşasın =)
ben de bazen değişiklik olsun diye iş çıkışı arkadaşlarda kalırdım ama olmuyor ev gibisi. o kitaplığımı, bilgisayarımı, düzenimi ve duvarlarımı görmedikçe mutlu olamıyorum.
asosyallik zaten meslek icabı..
Ewde olmak çok güzel nerde olursam olayım odamın yerini hiçbir şey tutmaz :)yatağımı yastığımı ararım ben :P
Yorum Gönder